MICROFOON VAN DE MAAND MAART 2023

De Melodynamische Melodium 75 A, omidirectionele dynamische microfoon, uit Parijs, Frankrijk, speelt een belangrijke rol in de Franse geschiedenis van de 20e eeuw. Hij werd rond 1935 geïntroduceerd en zou tientallen jaren in gebruik blijven, in ieder geval tot 1968, maar waarschijnlijk nog langer, tot in de jaren zeventig.

De vorm van de 75 A is niet erg origineel: het is een 'zoeklicht'-type, het ontwerp was duidelijk geïnspireerd op de Western Electric 618, de eerste dynamische microfoon, uit 1931. Verschillend waren de langere behuizing en de horizontale grill, die later vervangen werd door een meer gebruikelijke gazen grill, bij de tweede versie van dit model, uit 1947.

De 75 A was de microfoon bij uitstek voor de Franse nationale radio, de 'Radiodiffusion Francaise', en hij zou die rol heel lang vervullen. De microfoon werd zowel in de studio als buiten gebruikt. Binnen werd de Melodium 42 B ribbon de eerste keus nadat Melodium het portfolio had uitgebreid met deze grote ribbon microfoon, vergelijkbaar met de Britse BBC type A (XBT) en de Amerikaanse RCA 44A, maar de minder fragiele 75 A behield zijn belangrijke rol, voor spraak en als spotmicrofoon.

Net als de Western Electric 618 had hij een duraluminium diafragma en spreekspoel, maar hij was eleganter, met een kleinere diameter: 75 A- 60 mm diameter, lengte 85 mm zonder connector, WE 618- 80 mm x 55 mm, en hij had een behoorlijk frequentiebereik van 50Hz tot 10 kHz, met een lift bij 4kHz, voor extra verstaanbaarheid.

De beugel maakte het gemakkelijk om hem op een geluidsbron te richten (omni's zijn richtinggevoelig bij hogere frequenties) helaas was de schroefdraad van de houder (12 x 175) anders dan die van andere microfoons, waardoor het onmogelijk was om hem te gebruiken op andere microfoonstatieven. De uitgangsimpedantie van slechts 10 Ohm was ook uniek voor Melodium; anderen fabrikanten hanteerden waarden van 50 of 200 Ohm.

Ze werden door radioreporters gebruikt om verslag te doen van sportevenementen zoals voetbal en paardenraces, omdat de 75 A ongevoelig was voor wind, was hij uitstekend geschikt voor deze taken, maar net zo goed voor gebruik als PA-microfoon.
Deze microfoons waren te zien met de Franse president, maar ook op filmfestivals, waar ze gericht werden op Brigitte Bardot en andere Franse filmsterren.

De 75 A werd vaak gebruikt om het unieke geluid van meestergitarist Django Reinhardt op te nemen, en het was de favoriete microfoon van Edith Piaf, die hem zelfs meenam op tournee naar de VS.
Agnes Gayraud schreef in haar boek 'Dialectic Of Pop': "Aan het eind van de jaren '40 was haar favoriete podiummicrofoon de Melodynamic Melodium 75 A, een dynamische cardioïde microfoon die bij de radio geliefd was vanwege zijn goede frequentiebereik tussen 200 en 3000 Hz, het bereik van de menselijke stem. Hij had een bepaalde dichtheid in de midden tonen en lage middentonen die exact overeenkwam met het bereik van de stem van Piaf, die in feite vrij beperkt was -tot een octaaf en een sext- maar ongelooflijk homogeen, geconcentreerd in het strottenhofd, de 'borststem' genoemd. Hoewel de stem van Piaf geenszins door de microfoon is gecreëerd, werd hij toch via de microfoon afgeleverd volgens een karakteristiek frequentieprofiel dat bijzonder gunstig was voor zijn singulariteit. "

Al met al was de 75 A een van de microfoons die het langst in gebruik bleef, meer dan dertig jaar, zelfs vandaag nog grijpen sommigen ernaar, vanwege zijn vintage geluidskwaliteit.

Afgezien van de 75 A maakte Melodium de identiek ogende 55 A, het enige verschil was een uitgangsimpedantie van 50 Ohm, in plaats van de 10 Ohm van de 75 A, de productie van de 55 A was van korte duur.

Melodium stopte in 1987, maar tegenwoordig is er een Facebook-groep gewijd aan de geschiedenis van Melodium, met een aantal interessante verhalen.

Dit is een van de modellen die te vinden zijn in mijn boek Witnesses of Words. Meer informatie daarover is te vinden op: www.witnessesofwords.com